Pissaladière

Vandaag maakte ik voor het eerst een Pissaladière. Een wat?? Dat is een Franse (uien)pizza werd mij verteld. Het traditionele recept is een soort brooddeeg als bodem bedekt met een laag gekarameliseerde uien, knoflook, olijven en ansjovis puree oftewel ‘pissalat’. Natuurlijk nodigt dit uit tot eindeloze variaties. De vegetarische variant die we vandaag maakte tijdens de kookles van de Kraaybeekerhof was met ui, prei en olijven (zonder pissalat dus). De truc is de uien heel lang te stoven, wel 40 minuten, zodat ze heel zoet worden. Dit is een lekker combi met het zout van de olijven (en ansjovis).

Uiensaus

Ik verkeer in de gelukkige omstandigheid om regelmatig te mogen verblijven op de Kraaybeekerhof voor mijn opleiding tot natuurvoedingskundige. Naast de inspirerende lessen kijk ik altijd weer uit naar de lunches. Een uur is veel te kort om al het heerlijks te proeven. De koks worden altijd overstelpt door het kritische publiek met vragen over de gerechten en wat erin zit.  Helaas geven ze niet altijd hun geheimen prijs dus soms is het een beetje gokken met het recept. Zo ook met deze uiensaus. Ze serveerden deze als vulling met kleine blokjes pastinaak in een flensje. Appel in plaats van pastinaak kan ook heel goed.

Iets hutspotterigs

Soms moet je er even op gewezen worden dat iets een probleem is. ‘Om te voorkomen dat hutspot te nat wordt, kun je het beste de wortel en uien apart koken.’ Ojee, ja dat is ook zo, fijn dat u het even zegt. Maar als je dat doet is het dan nog wel hutspot? ‘Vervang de aardappel door witte bonen en pastinaken zodat de hutspot niet zo papperig wordt’, zegt Wikipedia (ook al). Nou, van schrik doe ik het allebei: